Bez niego czujemy sie jak bez ręki

Od 12 do 15 proc. osób między 12. a 18. rokiem życia przejawia symptomy uzależnienia od smartfonów podłączonych do sieci 

Świat wirtualny nie jest prawdziwym światem

Fonoholizm

Dzisiaj chciałam poruszyć dość istotny problem młodego człowieka, a mianowicie  uzależnienia od telefonów.Przeciętny Polak ma już więcej niż jeden telefon komórkowy. Współczesny nastolatek nie wyobraża sobie choćby jednego dnia bez telefonu komórkowego Nadużywanie telefonu komórkowego może prowadzić do fonoholizmu, czyli swoistej formy uzależnienia. Tak twierdzą eksperci, którzy ostrzegają przed tą nową formą zagrożenia, zwłaszcza dla młodych ludzi, którzy są przyzwyczajeni do telefonów i ich multimedialnych funkcji, bo wychowywali się w czasach narodzin i największego rozwoju komórekNieodłącznym elementem życia większości z nas stał się telefon komórkowy. Jeśli wykorzystujemy go w czysto praktycznych celach, aby komunikować się ze światem, załatwiać różne sprawy i nie czujemy się w żadnym sensie od niego uzależnieni w codziennym życiu, to znaczy, że użytkujemy go pod kontrolą.

Czasami może nam się jednak wydawać, że wszystko jest w porządku. Tymczasem wielu osobom, zwłaszcza dzieciom i nastolatkom, brakuje racjonalizmu w operowaniu smartfonem na co dzień. Popularne media społecznościowe uzależniają najszybciej. Dlaczego? Przeglądając tablice pełne kolorowych zdjęć, intrygujących treści, poprawiamy sobie humor. Mózg już po chwili zaczyna wytwarzać więcej dopaminy, która w normalnych warunkach pojawiłaby się dopiero po pewnym czasie: na przykład po wykonaniu określonej czynności lub po ćwiczeniach fizycznych.  W przypadku przeglądania Internetu zupełnie bez wysiłku wzrasta poziom tego związku chemicznego, a organizm chce utrzymać ten stan jak najdłużej. Jest to złudne i niebezpieczne: podobnym schematem, co uzależnienie od korzystania z telefonów komórkowych rządzi się przecież także narkomania. 

                                       Osoba uzależniona od telefonu komórkowego:

• przywiązuje wielką wagę do posiadania telefonu komórkowego;musi mieć go cały czas przy sobie, często nosi również ze sobą dodatkową naładowaną baterię
• ,kiedy nie ma ze sobą naładowanego aparatu, odczuwa głęboki dyskomfort, analogiczny do tego, jaki następuje po nagłym odstawieniu narkotyku,
• objawia się on: złym nastrojem, niepokojem, irytacją, bezsennością, a nawet atakami paniki;telefon jest dla niej pośrednikiem i najważniejszym narzędziem w codziennych kontaktach z innymi,
• używanie telefonu nie wypływa już z konieczności (takich jak praca) , a jest podyktowane czynnikami natury emocjonalnej i społecznej,odczuwa przymus ciągłego kontaktowania się z kimś bez konkretnego celu;
• ustawicznie, nerwowo nasłuchuje sygnału dzwonka bądź dźwięku sygnalizującego otrzymanie SMS-a;telefon służy jej do sprawowania nieustannej kontroli nad najbliższymi;by usprawiedliwić swoje zachowanie, powołuje się na wygodę i bezpieczeństwo
• ;odczuwa silną potrzebę przynależności do grupy i bycia akceptowanym przez nią;cierpi na fobię społeczną bądź lęk przed samotnością, ma niską samoocenę;woli kontakt telefoniczny niż rozmowę twarzą w twarz;
• maskuje bądź zaprzecza doświadczaniu lęków
• generuje bardzo wysokie rachunki telefoniczne;zaniedbuje dotychczasowe zainteresowania i lubiane formy aktywności;
• niekiedy odczuwa smutek, nudę i brak apetytu, cierpi na bezsenność lub zakłócenia snu

Problem uzależnienia od telefonu komórkowego jest problemem rozwojowym, czyli takim, który będzie narastał. Jedynym sposobem na ten nałóg jest umiar - traktujmy telefon, jako dodatek, a nie wartość nadrzędną.

Podstawowy wniosek wynikający z przytoczonych informacji jest taki, że komórki pomagają organizować życie i dostarczają rozrywki na wielu poziomach, ale powinniśmy korzystać z nich rozsądnie i pamiętać, że nigdy nie zastąpią one bezpośrednich kontaktów między ludźmi.    

                                                                                                                              A.H.Ch