Pewne sytuacje, miejsca mogą powodować, że u dzieci pojawi się strach. Intuicyjnie młodzi ludzie wyczuwają napięcie, na które mogą reagować problemami z zaśnięciem czy trudnościami w regulowaniu emocji. Bardzo ważne jest, by dorośli potrafili wspierać dzieci w tych trudnych momentach i rozmawiać z nimi o pojawiających się emocjach.

Co mogę zrobić jako rodzic? Jak mogę pomóc?

Pamiętaj, lęk nie jest logiczny- jest pierwotną reakcją naszego mózgu na pewien zastany bodziec, skojarzenie. Jego rolą jest obrona przed tym, co dla nas zagrażające, niebezpieczne, dlatego suche, logiczne argumenty nie wpłyną na lęk, nie pomogą go pokonać.

Towarzysz swojemu dziecku- rozmawiaj z nim, wspieraj je w trudnościach. Pokaż mu, że jego problemy są dla ciebie ważne i nie bagatelizujesz ich. Powiedz, że rozumiesz jego lęk i sam/sama niejednokrotnie przeżywasz podobną emocję, ale wiesz, jak możesz sobie z nią poradzić. Zapewnij, że wspólnie możecie znaleźć sposób na złagodzenie lęku dziecka.

Obserwuj dziecko i naucz je samoobserwacji- dziecko łatwiej będzie znosić nieprzyjemne doznanie, jeśli będzie wiedziało, co czuje i jak może się wobec tego odczucia zachować. Jakie wrażenie w ciele sugerują, że przeżywa lęk, gniew albo smutek? Czy czuje ucisk w gardle, ból brzucha, ma napięte mięśnie? W jakich momentach odczuwa te dolegliwości? Czy razem z nimi pojawiają się jakieś konkretne myśli, napięcie psychiczne?

Pozwól dziecku zmierzyć się samodzielnie z wyzwaniami - np. na początku przebywania w nowej grupie osób każdy przeżywa lęk i niepokój, jest to dla nas nowa sytuacja. Daj dziecku czas na zaadaptowanie się do nowej sytuacji i wspieraj je, zamiast wyręczać.

Nie wykorzystuj strachu jako narzędzia wychowawczego - w ten sposób możesz zaburzyć poczucie bezpieczeństwa dziecka i osłabiasz więź emocjonalną, jaka was łączy.

Zapraszamy Rodziców na wykład on-line wygłoszony przez dr Adrianę Kloskowską

Jak pomóc dziecku przezwyciężyć lęki szkolne? #UDdlaDorosłych - YouTube

A.H.Ch i A.P