Szanuj mnie, żebym szanowała innych. Wybaczaj, żebym umiała wybaczać. Nie bij, żebym nie biła. Nie poniżaj, żebym nie poniżała. Rozmawiaj ze mną, żebym umiała rozmawiać. Nie wyś.miewaj, nie obrażaj, nie lekceważ. Kochaj mnie, żebym umiała kochać.     

Uczę się życia od ciebie.

Zacznijmy drodzy Państwo od słów...oczekuję, że.....zależy mi na tym, żebyś .......potrzebuję twojej pomocy..... ..chcę,żebyś…Właściwie formułowane komunikaty pomagają dzieciom robić to, czego od nich oczekujemy. Dzięki nim wiedzą, jakie zachowania są pożądane, a jakie nie. Jeśli zależy nam, by dziecko posprzątało w swoim pokoiku,powiedzmy mu konkretnie, czego oczekujemy np. “zależy mi na tym, żebyś wszystkie klocki powrzucał do pudełka, a misie posadził na półeczce“ Żeby odpowiedzieć sobie na pytanie, jak zachęcać dzieci do współpracy, powinniśmy sobie na początku zdać sprawę z tego, że nasze potrzeby bardzo często nie pokrywają się z potrzebami dzieci. To nam dorosłym przeszkadza Rodzicom zależy na tym, by ich dzieci były posłuszne, czyli wykonywały ich polecenia, zachowywały się w określony sposób. Zadaniem rodzica jest przekonanie dziecka, zachęcenie do współpracy, aby w konsekwencji mogło ono zrozumieć i w przyszłości przyjąć konkretne zasady jako własne, których chce przestrzegać, a nie tyko musi, bo grozi mu kara, krzyki bądź inne formy przymusu. Bardzo często rodzice wybierają właśnie tę drogę.Wychowywanie i uczenie dziecka zasad i pożądanych zachowań nie odbywa się w specjalnie do tego wyznaczonym czasie i miejscu, ale codziennie, w każdej minucie kontaktu z dzieckiem, poprzez każdy gest, zachowanie czy słowo. Rodzice są dla dzieci przede wszystkim wzorem do naśladowania, warto o tym pamiętać Inną przyczyną trudności w zachęcaniu dziecka do współpracy mogą być niejasne lub nieprecyzyjne komunikaty dotyczące naszych oczekiwań, które kierujemy do dziecka.  Często zastanawiamy się, jak powinna wyglądać skuteczna komunikacja, szczególnie w odniesieniu do dzieci. Oto kilka wskazówek, na co warto zwrócić uwagę:

Czas-gdy rozmawiasz z dzieckiem, koncentruj się tylko na tym. Nie angażuj się w inne zajęcia, ale też przerwij te aktualnie wykonywane.

Kontakt wzrokowy

Bliski kontakt.

Komunikaty werbalne to, co mówisz do dziecka, musi być dostosowane do jego wieku (zrozumiały język, zarówno pod względem doboru słów, jak i stylu), a ton Twojego głosu powinien być adekwatny do przekazywanego komunikatu.

Komunikaty niewerbalne wyrażające się poprzez gesty (akceptujące, dezaprobujące), wyraz twarzy, miny, uśmiechy, marszczenie brwi, postawę ciała. Zadbaj, by to, co mówisz, było zgodne z tym, jak wyglądasz, przekazując ten komunikat.

Komunikat “ja” to sposób przekazywania informacji o tym, jak odbierasz zachowanie dzieckanp.złoszczę się, kiedy mnie ciągniesz za włosy, ponieważ mnie to boli.

Unikanie słowa “nie”,gdy chcemy, aby dziecko zaprzestało aktualnej aktywności

Zadawanie pytań

Akceptacja

         Traktuj poważnie, to co mówi do Ciebie dziecko, nie wyśmiewaj go,

Uważne słuchanie – bez przerywania i dopowiadani

Akceptowanie uczuć dziecka

Określanie uczuć dziecka nazywaj dziecku uczucia, które aktualnie przeżywa. Możesz powiedzieć: “widzę, że złości cię, że każę ci posprzątać klocki, zanim pójdziemy na plac zabaw“. Unikanie poniżania, raniących słów, przykrych wyrażeń

Konsekwencja

Pamiętajmy  również o tym, by doceniać każdy przejaw dobrego zachowania dziecka i wykonanie polecenia. Dzieci lubią robić te rzeczy, które sprawiają przyjemność ich rodzicom. Okazujmy im zatem naszą radość z powodu konkretnego zachowania czy osiągnięcia. Pochwały mają nieocenioną moc w zachęcaniu dzieci do współpracy.

(https://edunews.pl/images/obrazki/przedsie01.jpg)

Razem na pewno sie uda!

A.H.Ch